Prison Diary: Flowers from Shirin Ebadi Բանտային օրագիր. Ծաղիկներ Շիրին Էբադիից

The latest entry in Pashinyan's Prison Diary is below.
I will say only that I hope Shirin Ebadi gets to read this piece.
-----
Prison Diary: Flowers from Shirin Ebadi
Dedicated to the memory of Gayane Babayan

The television set in our cell at the Nubarashen penitentiary has recently gained a very serious competitor. During the day we look at the competitor more than we watch the television screen. It is a bouquet of red and yellow tulips that has added an unbelievable hue to our cell. When the bouquet appeared in our cell, my cellmates and I tried to remember when it was that we had last seen fresh flowers. We realized that it was a very long ago; and then we realized that we had needed these flowers in our cells to attain “total bliss”. And now we try to prolong that happiness as much as possible; we do not spare sugar and before our morning coffee we offer it to them first. I received that bouquet of flowers the day before from Nobel Prize recipient, human rights defender and Iranian citizen Shirin Ebadi in the meeting room of the Nubarashen penitentiary.

The human rights defender had brought flowers to all the political prisoners whom she visited that day. And you should have seen that scene. Accompanied by the prison guard, the prisoner (in this case, me), with a bouquet of flowers in his hands, walked down the prison corridors under the apprehensive gazes of the other prisoners. It was evident from their gaze that this was the first time they were witnessing such a scene. Confusion persisted in their gaze even after they recognized me; they understood that an important event had taken place.

That happening was indeed important. For the first time in history of the penitentiary, a Nobel Prize recipient had visited it. At first, when I saw the flowers in Shirin Ebadi’s hands, I felt proud of my country, my fatherland. I thought that the penitentiary had welcomed the Nobel Prize recipient, world-known human rights defender Shirin Ebadi, with a bouquet of flowers. But I was to be disappointed. On the day dedicated to Motherhood and Beauty, the female human rights defender herself had brought flowers to a prisoner whom she considers a political prisoner and a kindred spirit. At the beginning of our meeting Shirin Ebadi told me she was sorry she was meeting me in prison. I told her that it was worth being in prison if that meant getting such a bouquet of flowers.

I can’t predict how long the red and yellow tulips will survive under prison conditions. But I want to believe that this will be the last visit the Nobel prize recipient will pay to Armenian prisons. I believe that the name Armenia will become synonymous with Freedom, the Defense of Human Rights, Lawfulness and Democracy. I believe that my and my friends’ presence in prison today symbolizes our fidelity to a Free and Independent Armenia. I believe that our children will live in a Free and Blissful Armenia.

NIKOL PASHINYAN
Political Prisoner
From Nubarashen Penitentiary
--------
Բանտային օրագիր. Ծաղիկներ Շիրին Էբադիից
Նվիրում եմ Գայանե Բաբայանի հիշատակին

«Նուբարաշեն» քրեակատարողական հիմնարկի մեր խցի հեռուստացույցը վերջին օրերին լրջագույն մրցակից է ձեռք բերել: Օրվա ընթացքում մենք ավելի շատ նրան ենք նայում, քան հեռուստացույցի էկրանին: Կարմրադեղին վարդակակաչների փունջն է դա, որ անհավանական երանգ է տվել բանտային մեր խցին: Երբ այդ ծաղկեփունջը հայտնվեց խցում, խցակիցներով սկսեցինք քննարկել, թե վերջին անգամ երբ ենք կենդանի ծաղիկ տեսել. պարզվեց բավական վաղուց, պարզվեց նաեւ, որ հենց այդ ծաղիկներն էին մեր խցին պակասում` «կատարյալ երջանկության համար»: Ու հիմա ջանում ենք հնարավորինս երկարացնել այդ երջանկությունը. շաքարավազը չենք խնայում, ու առավոտյան սուրճից առաջ նախ նրանց ենք հյուրասիրում: Այդ ծաղկեփունջը նախօրեին Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, իրավապաշտպան, Իրանի քաղաքացի Շիրին Էբադիից եմ ստացել` «Նուբարաշեն» քրեակատարողական հիմնարկի տեսակցությունների սենյակում: Իրավապաշտպանը ծաղիկներ էր տարել բոլոր այն քաղբանտարկյալներին, ում այցելել էր այդ օրը: Եւ պետք էր տեսնել այդ տեսարանը. կալանավորը (տվյալ դեպքում ես) վարդակակաչի փունջը ձեռքին վերակացուի ուղեկցությամբ քայլում է քրեակատարողական հիմնարկի միջանցքներով` բազմաթիվ այլ կալանավորների մտահոգված հայացքների ներքո: Նրանց հայացքներից ակնհայտ էր դառնում, որ առաջին անգամ են նման պատկերի ականատես լինում: Նույնիսկ երբ ճանաչում էին ինձ, տարակուսանքը նրանց հայացքում չէր վերանում, չնայած` հասկանում էին, որ, ուրեմն, ինչ-որ կարեւոր իրադարձություն է տեղի ունեցել: Իսկ իրադարձությունը իսկապես կարեւոր էր. պատմության մեջ առաջին անգամ Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր էր այցելել քրեակատարողական հիմնարկ: Սկզբում, երբ միջանցքում-հեռվից Շիրին Էբադիի ձեռքին ծաղիկներ տեսա` մեջս հպարտություն խաղաց երկրիս, հայրենիքիս համար: Ինձ թվաց, թե քրեակատարողական հիմնարկը ծաղիկներով է դիմավորել Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, աշխարհահռչակ իրավապաշտպան Շիրին Էբադիին: Բայց ինձ հիասթափություն էր սպասում. Մայրության եւ գեղեցկության օրը կին իրավապաշտպանը ինքն էր ծաղիկներ բերել մի կալանավորի համար, որին քաղբանտարկյալ ու համախոհ է համարում: Մեր հանդիպման սկզբում Շիրին Էբադին ասաց, թե ցավում է, որ ինձ հետ բանտում է հանդիպում: Ես էլ ասացի, որ հանուն նման ծաղկեփունջ ստանալու արժեր բանտում հայտնվել: Չեմ կարող կանխատեսել, թե կարմրադեղին վարդակակաչները որքան կդիմանան բանտային ռեժիմին: Բայց ուզում եմ հավատալ, որ սա Նոբելյան մրցանակի դափնեկրի վերջին այցն է հայաստանյան բանտեր: Հավատում եմ, որ Հայաստան անունը դառնալու է Ազատության, Մարդու իրավունքների պաշտպանվածության, Օրինականության, Ժողովրդավարության հոմանիշ: Հավատում եմ, որ իմ ընկերների եւ իմ բանտում գտնվելն այսօր` Ազատ եւ Երջանիկ Հայաստանին մեր հավատարմությունն է խորհրդանշում: Հավատում եմ, որ մեր երեխաները ապրելու են Ազատ եւ Երջանիկ Հայաստանում:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ
քաղբանտարկյալ
«Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ից
www.nikol.am

Նիկոլ Փաշինյան -

Ապրիլ 9, 2010