Very Informative Discussion, from Azatutyun

«Տեսակետների խաչմերուկ» 24 հուլիսի, 2010–1

Crisis of democracy + human rights in Armenia/Հայաստանում ժողովրդավարության և մարդու իրավունքների ճգնաժամը

While most of those who know me think I am a pessimist, those who know me best realize I am a dreamer at heart.
This struggle is not about parties or individuals, but rather about ideals.
And this petition, likewise, is not about parties or individuals, but rather about that fact that for over two years the current banditocracy has continuously trampled the basic rights of its citizens, for its own power and strength...
And in ignoring this reality, the West and in this particular case the US is guilty of passively condoning such crimes, and yes, contributing to de-stabilization...

I had the link to the petition in the previous post, but it was somewhat embedded/hidden, so here it is again... (link to petition - please sign and disseminate!) and it has not been made available in Armenian as well (link to Armenian, but sign at the ipetitions site):

Ստորեւ ներկայացված է ստորագրահավաք-միջնորդության թարգմանությունը...

Մեծարգո տիկին Պետքարտուղար,
Մենք` ներքոստորագրյալներս, մեր աջակցությունն ու գնահատանքն ենք հայտնում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության արդար և խաղաղ կարգավորմանը, ինչպես նաև Հայաստանի ու Թուրքիայի միջև հարաբերությունների բարելավմանն ուղղված Ձեր անձնական մասնակցության ու ջանքերի համար: Հուսով ենք և հավատում ենք, որ տարածաշրջան կատարած Ձեր վերջին այցելությունը նոր խթան կհանդիսանա Հայաստանի և տարածաշրջանի համար վճռորոշ այս երկու հիմնախնդիրների կարգավորման համար: Այդուհանդերձ կարծում ենք, որ Հայաստան կատարած Ձեր այցելությունն ըստ արժանվույն չօգտագործվեց՝ ցուցադրելու Միացյալ Նահանգների նվիրվածությունը ժողովրդավարության, մարդու իրավունքների և օրենքի գերակայության խնդիրներին: Սրանք այն սկզբունքներն են, որոնց Դուք անդրադարձաք Ձեր վերջին շրջագայության ընթացքում որոշ վայրերում, միայն ոչ Հայաստանում:
Դժվար է արդարացում գտնել այդ խնդիրների շուրջ հրապարակային քննարկումներից խուսափելու իրողությանը՝ մասնավորապես հաշվի առնելով Ձեր գլխավորած Պետքարտուղարության Հայաստանի վերաբերյալ Մարդու իրավունքների վերջին զեկույցը: Այդ զեկույցում նկարագրված պատկերը հեռու է գոհացուցիչ լինելուց: Այն նկարագրում է մի երկիր, որի ներկա վարչակազմն իշխանության է եկել ընտրությունները կեղծելու արդյունքում, որից հետո դաժանաբար ճնշել է ընտրությունների արդյունքները չընդունող խաղաղ ցուցարարներին: Մի երկիր, որտեղ իրավապահ մարմիններն ու դատարանները վերածվել են քաղաքական հաշվեհարդարի և հետապնդումների գործիքի, որտեղ մեկ տասնյակից ավելի անհատներ բանտերում են սոսկ քաղաքական նկատառումներով, որտեղ իշխանությունները տապալել են վերոնշյալ ցույցերի ճնշման ժամանակ 10 քաղաքացիների սպանության արժանահավատ հետաքննությունը, որտեղ շարքային քաղաքացիների իրավունքները ոտնահարվում են յուրաքանչյուր օր: Չնայած այս ամենին, Դուք նախընտրեցիք բավարարվել միայն ձեր զուսպ անհամաձայնությունը հայտնելով Հեռարձակման մասին օրենքում ազատ խոսքի իրավունքը սահմանափակող վերջերս ընդունած փոփոխությունների նկատմամբ՝ չհապաղելով նշել, որ նախագահ Սարգսյանը խոստացել է նպաստել այն հարցում, որ Հայաստանի Ազգային ժողովն անդրադառնա այդ խնդրին աշնանային նստաշրջանի ժամանակ:

Հայաստանում ժողովրդավարության և մարդու իրավունքների ճգնաժամը առաջնահերթ կարևորության հարցերում չընդգրկելու Ձեր որոշումն արդեն իսկ զգալի վնաս է հասցրել մարդու իրավունքների, ժողովրդավարության և օրենքի գերակայության հանդեպ հարգանքի վերականգնմանը: Բայց դեռևս ուշ չէ շտկելու Երևանում կորցրած հնարավորությունը: Երբեք ուշ չէ հասկացնելու համար Հայաստանի իշխանություններին, որ արտաքին քաղաքականության հարցերում նրանց ցուցաբերած ճկունությունը չի կարող կոծկել ներքին հարցերում նրանց որդեգրած նողկալի քաղաքականությունը: Առավել քան հրատապ է Հայաստանի իշխանություններին տեղեկացնել, որ նրանք չեն կարող ակնկալել Ամերիկայի բարեկամությունը, եթե անհապաղ ազատ չարձակեն քաղբանտարկյալներին: Հակառակ պարագայում մենք մասնակից կդառնանք մի ռեժիմի հանցագործություններին, որը սեփափական ժողովրդի հետ թշնամու պես է վարվում: Վստահ ենք, որ նման ռեժիմի կողքին կանգնելը հակասում է Ամերիկայի հիմնարար սկզբունքներին: Մենք նաև վստահ ենք, որ ժողովրդավարության և մարդու իրավունքների փոխանակումը արտաքին քաղաքականության հարցերում Հայաստանի իշխանությունների ճկունության հետ անհեռատես է, քանի որ ժողովրդավարությունը և ժողովրդական լեգիտիմությունը անհրաժեշտ պայմաններ են, որպեսզի Հայաստանը տևական ու կայուն պայմանավորվածությունների հասնի Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ: Հայաստանի ցանկացած իշխանություն, որը պետք է այնպիսի վիճահարույց քաղաքականություն իրականացնի, ինչպիսին է Թուրքիայի հետ հարաբերությունների բարելավումը և Ադրբեջանի հետ համաձայնության գալը, պարտավոր է լինել ժողովրդականություն վայելող լեգիտիմ իշխանություն:

On the short-sightedness and corrosive complicity of US involvement in Armenia

Armenian oppositionists continue to to be harassed, illegally arrested, and imprisoned... The newest and among the youngest victims of this regime and its police were just on trial the other day...
And let's not forget the more than dozen political prisoners still behind bars, most since March 1-2, 2008... One of the most well known of these, Nikol Pashinyan, gave an interview earlier this week, which can be heard here and was written about in English here.

A naive person would expect international governments and organizations to condemn and even take action against such flagrant violations of human rights.

A more observant and realistic person knows that in the global political sphere, principles of human rights and democracy often are traded for and become secondary or tertiary to political and financial dealings.

Of course these exchanges are common, and sad (for lack of a better word). But the even sadder part is when international structures are willing to trade and therefore de facto condone the obvious oppression of human rights, farcical trials, and police violence, in exchange for perceived stability, when in fact, that stability is non-existent, and actually is more de-stabilized by the trading and negotiations.

So while I am not being naive in being somewhat angered that Secretary Clinton did not address the true face of the banditocracy in Armenia, I am saddened (again, for lack of a better word) that the US government which she represents does not realize that their strategy is creating more harm than good, is destabilizing more than stabilizing.

As was recently written:

We believe that standing with such a regime is at variance with America’s core principles. We also believe that trading democracy and human rights off in exchange for Armenian authorities’ flexibility in foreign policy is short-sighted, because democracy and popular legitimacy are necessary conditions for the durability and stability of any agreements that Armenia will reach with Azerbaijan and Turkey. Popular legitimacy is absolutely essential if a government is to promote controversial policies, which the normalization with Turkey and an agreement with Azerbaijan are bound to be for any government in Armenia.

In fact, this is a segment from a petition being circulated. If you agree, please sign and help circulate. The link to the full petition and signatures being collected is here.

Does forcing stability cause instability?

So Secretary of State Clinton was in Armenia, trying to push "stability" and the protocols.
So she went to Tsitsernakaberd.
So she talked about promoting Democracy and human rights.

“And as a friend and a partner who believes in Armenia’s future, we will continue to support Armenia’s civil society and efforts to promote good governance and transparency,” she added

.

She did not meet with the opposition.
Neither she nor her administration have uttered the word Genocide.
She met with some human rights groups and NGOs, but it was off the record.
She did not mention publicly March 1, or the political prisoners.
Border aggression has only gotten worse, not better, since the US, and other western governments, got involved with the protocols and such issues.



Neither the US nor the West have supported democracy in Armenia, and in fact they turned their back on democracy and human rights in Armenia on March 1, 2008, and have done so since then.

To the West, this is a game, a bunch of deals. Armenia, and the human rights and democracy of the people of Armenia, are a means to an end. Democracy is not made when human rights and fair elections are used as bargaining chips for other political motives.

As I have said before, stability does not come from forcing two sides to smile and make nice. It doesn't work for fighting schoolchildren, and it doesn't work for countries. It doesn't work for Turkish-Armenia relations, or Genocide recognition, or the settlement of the Nagorno-Karabakh conflict.

The issue of Nagorno-Karabakh has been there all along - many of Kocharyan's policies were aimed at acting like it didn't exist, or at least, maintaining the status quo, postponing and trying to play the other sides. And that is what Sargsyan inherited, along with so many other problems, in a presidential legitimacy whose foundations make jello look like reinforced concrete. The US, and the other involved western governments, took advantage of that to push their agendas - Reconciliation, and the rest of the package...

And perhaps pushing the protocols and bringing NK to the forefront (as it has become a major obstacle in a set of protocols in which there has been so much pride and financial investment) just served to make things more unstable...



P.S. Thinking through all of this, I remembered an article from Massis Weekly written on the occasion of Clinton's meeting with Armenian-American organizations - it voices many of the same viewpoints I hold, and is an interesting read looking back, 5 months later, with where things are now. Digging through their archives I found it in one of the February editions (Page1, Page 2 of the article).

Davit Kiramijyan has been set free

Kiramijyan has been released!

But why?
Is it because of the upcoming visit by Hilary Clinton?
Is it because the OSCE Co-Chairs are coming?
Is it because of national and international pressure - likely in part due to including the recent letter by the HAK youth to the OSCE, the weekly protests by youth in support of Davit, and other such public and surely more behind the scenes actions?
Is it because the banditocracy does not want to give the opposition, especially the extremely visible and convincing youth, a reason to be out protesting in the streets while there are international visitors?
(Remember what happened when FIDH was in town)

Probably some combination of the above. But the fact that he was released at all, and so abruptly at that, goes to show a couple of things:

First, the regime knows what its doing its wrong.
Not only that, they know what to do to make it look not so wrong, so that can get what they want in other spheres.
And, voices matter. Every voice, every letter, every protester, every citizen - every one of these matters - and the more voices, the better...

Which is really just another way of saying...

+1 +1 +1 +1 +1...

It does leave me with a couple of other questions, though, like -
Who do we have to bring to Armenia to have Pashinyan and the other political prisoners, let out of prison?

And... Since I can't help asking - Is there anyone we could bring that could get certain culpable oligarchs and banditocrats (read Sargsyan, Kocharyan, and the rest of their gang) INTO jail?