Just had to post it...

After the wonderful article on Haykakan Zhamanak outlining Oskanyan's lies, one by one, quite literally (5/2011)...

Ո՞ւմ է պետք պաթոլոգիկ ստախոսի ներողությունը

Came this article on 1in.am ... I just couldnt resist posting, in full:

«Սիվիլիթասի» ղեկավարը 2004-ին էլ էր պատրաստ «Մարտի 1»-ին (տեսանյութեր)


Օգոստոսյան ամառային հանգիստն անհանգստացրեց WikiLeaks-ը: Ամերիկյան գաղտնի փաստաթղթերի տեղատարափը հայաստանյան իրականության վերաբերյալ նոր լիցք հաղորդեց հայաստանյան հասարակական քննարկումներին:

Ամերիկացի դիվանագետների գրառումները իսկապես առատ էին` հայաստանյան օլիգարխիա, օլիգարխների` ընտրովի թվերի համադրությամբ «գոլդ» պետհամարանիշեր, օլիգարխների հարստահարման հիմնական ոլորտներ, «Հոկտեմբերի 27»-ի գործ, «Իրան-Հայաստան» գազատարի կառուցման խնդիր, «ՌԴ-ից ներմուծված հերթական գործիք՝ Հանրային խորհուրդ», Հայաստանի քաղաքական ճգնաժամ և արտագաղթ, ինչպես նաև` ընտրական, հետընտրական իրավիճակներ և այլն:

Անդրադառնանք WikiLeaks-ի հրապարակած Հայաստանին վերաբերող ԱՄՆ դիվանագիտական մեկ փաստաթղթի, որը վերաբերում է 2004թ. ընդդիմության հանրահավաքները արգելելուն, ճնշելուն և իշխանությունների կողմից իրականացվող քաղաքականությանը, և մասնավորապես «Սիվիլիթաս» հիմնադրամի հիմնադիր, այն ժամանակ ՀՀ ԱԳ նախարար Վարդան Օսկանյանի «գործունեությանը»: Այն, որ Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության հիմնասյուն հանդիսացող այս պաշտոնյան իր տասնամյա իշխանավարման ընթացքում առանձնահատուկ ծառայություններ է մատուցել իր շեֆին` անհերքելի փաստ է, և խիստ հատկանշական էր մասնավորապես նրա «առաքելությունը» Մարտի 1-ից առաջ և հետո, երբ նա նախ լծվել էր ընդդիմության խաղաղ հանրահավաքի մասնակիցներին ի լուր աշխարհի հանցագործ ներկայացնելով, ապա արդարացնում էր Մարտի 1-ից հետո իշխանությունների բոլոր գործողությունները` ձերբակալություններն ու հետապնդումները:

Պարզվում է, սակայն, Օսկանյանն առաջնորդվել է նույն սցենարով նաև 2003-ի նախագահական ընտրություններից հետո: Այսպես, 2004թ. ապրիլի վերջին պատրաստված ամերիկյան փաստաթղթի համաձայն` 2004թ. ապրիլի 27-ին՝ ընդդիմության հանրահավաքից առաջ, Վ.Օսկանյանը հավաքել է ՀՀ-ում հավատարմագրված դիվանագետներին և հանդես է եկել մի շարք ուշագրավ հայտարարություններով: Վ.Օսկանյանի մատուցմամբ՝ Հայաստանն այդ օրերին ապրել է իր պատմության «ամենակրիտիկական պահերից մեկը», և նա կոչ է արել միջազգային հանրությանը` օգնել կառավարությանը կայունություն ապահովելու համար: Վ.Օսկանյանն անգամ նախազգուշացրել է, որ եթե ընդդիմությունը փորձի շրջապատել նախագահական նստավայրը և թույլ չտալ, որպեսզի Քոչարյանը Եվրոպայից վերադառնա և մուտք գործի իր նստավայր, ապա կառավարությունը ստիպված կլինի դիմել Սահմանադրության 55-րդ հոդվածին` «սահմանադրական կարգը վերականգնելու համար համապատասխան միջոցառումներ ձեռնարկելու համար»: Վ.Օսկանյանը հակասահմանադրական է համարել ընդդիմության կոչերը` Ռ.Քոչարյանի հրաժարականի վերաբերյալ, քանի որ ընդդիմությունը, ըստ Վ.Օսկանյանի, «զգուշացրել է, որ այդ նպատակին հասնելու համար կարող է ուժ կիրառել»: Ապա նա շնորհակալություն է հայտնել դիվանագետներին 2004թ. ապրիլի 12-13-ին ընդդիմության հանրահավաքը ցրելուց հետո արված հայտարարությունների համար՝ այնուամենայնիվ նկատելով, որ «միջազգային հանրության հայտարարություններում բացակայում էր կառավարությանը ուժով գահընկեց անելու դատապարտումը, ինչը որոշ ընդդիմադիրների կողմից դիտվել է որպես իրենց մարտավարության հավանություն»:

Նախ հիշեցնենք, որ 2003-ի կեղծված ընտրություններից մեկ տարի անց, երբ մեր հասարակությունը իր քվեն էր տվել ՀԺԿ առաջնորդ Ստեփան Դեմիրճյանին, Ռ.Քոչարյանը երկրորդ անգամ բռնազավթեց իշխանությունը, որից հետո Սահմանադրական դատարանն անգամ ստիպված եղավ որոշում կայացնել` մեկ տարի անց վստահության հանրաքվե անցկացնել: 2004-ին հասարակությունը ընդամենը պահանջում էր ՍԴ կայացրած որոշման իրագործում: Իսկ այն, որ 2004- ին ընդդիմության առաջնորդները` «իրենց նպատակին հասնելու համար կարող են ուժ կիրառել», սա իհարկե լկտի սուտ է: Ընդհակառակը, բոլորը շատ լավ հիշում են, որ այն ժամանակ բոլորը, այդ թվում և ընդդիմադիր թերթերը, ընդդիմությանը մեղադրում, քննադատում էին «սահմանադրական ճանապարհով» առաջնորդվելու համար` դա սխալ մարտավարություն համարելով:

Ինչպես նկատում ենք, Վ.Օսկանյանը նույն ձեռագրով, ինչպես մարտիմեկյան շրջանում էր, 2004- ին ևս լծված է եղել օտարերկրացի դիվանագետների «ուղեղները լվանալով», որպեսզի արդարացնի ոչ լեգիտիմ ճանապարհով իշխանություն զավթած իր շեֆի հնարավոր գործողությունները` «սահմանադրական կարգը վերականգնելու համար համապատասխան միջոցառումներ ձեռնարկելու» քողի տակ: Եզրակացությունը մեկն է` Օսկանյանն ու իր շեֆը 2004-ին նույնպես պատրաստ էին Մարտի 1 իրականացնել` խաղաղ ցույցերի և բողոքի դուրս եկած ժողովրդի դեմ...

Թե ինչ «դերակատարություն» ունեցավ նույն Օսկանյանը Մարտի 1-ին և ինչ ստերի շարան էր ներկայացնում` դա էլ է հայտնի բոլորին: Օրինակ` 2008թ. Մարտի 1-ին նախագահական նստավայրում հրավիրած մամլո ասուլիսում Օսկանյանը նշեց. «Ազատության հրապարակում ընդդեմ ոստիկանության եղել է մեծ դիմադրություն` նաև օգտագործելով սառը զենք, որը ոստիկանությունը արդեն հանրության առաջ ներկայացրեց, հեռուստատեսությամբ դուք տեսաք, և դրա արդյունքում է, որ այդ բախումները ոստիկանության և այդ մարդկանց միջև տեղի են ունեցել»… Ի՞նչ սառը զենք, հետաքննությամբ ապացուցվե՞ց, որ ընդդիմադիրները զինված են եղել կամ մեքենա են հրկիզել, կամ խանութ թալանել...

Մեր հիշողություններում թարմ է ևս մեկ էպիզոդ. նույն մարտիմեկյան մամլո ասուլիսում Օսկանյանը ստեց. «Լուրերն այն մասին` իբր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը տնային կալանքի տակ է` չեն համապատասխանում իրականությանը»: Օսկանյանը լրագրողներին պարզաբանել էր, թե` անվտանգության հետ կապված հարցերի ապահովման համար Լ.Տեր-Պետրոսյանն իր առանձնատուն է տարվել` իր շահերից ելնելով. «Իհարկե, Լ.Տեր-Պետրոսյանի կողմից ցուցաբերվել է դիմադրություն, սակայն նա տարվել է իր առանձնատուն, որտեղից կարող է հանգիստ դուրս գալ»: Որ Օսկանյանի այդ հայտարարությունը բացարձակ սուտ է, կարող են վկայել Մարտի 1-ից հետո Լ.Տեր-Պետրոսյանին այցելող դիվանագետները, ովքեր նույնպես խուզարկվում էին (Մարտի 1-ի առավոտվանից Լ.Տեր-Պետրոսյանի առանձնատան դարպասները հսկում էին ոստիկանության աշխատակիցներ), և բացի այդ` ինչպե՞ս պետք է Լ.Տեր-Պետրոսյանը «հանգիստ դուրս գար» տնից, եթե կալանքի տակ էր գտնվում...

Այս մարտին Օսկանյանը հանդես եկավ մի ուրիշ ցնցող հայտարարությամբ` նշելով, թե Ս.Սարգսյանը պետք է ազատի «բանտարկյալներին», այն դեպքում, որ Օսկանյանի ղեկավարած իշխանությունը դեռ Մարտի 1-ից առաջ էր սկսել Լ.Տեր-Պետրոսյանի թիմակիցների բնակարանների խուզարկություններն ու ձերբակալությունները... Հիշեցնենք, որ մինչև Մարտի 1-ը ձերբակալվել էին Գագիկ Ջհանգիրյանը, Վարդան Ջհանգիրյանը, Սմբատ Այվազյանը, Պետրոս Մակեյանը, Աշոտ Զաքարյանը, Մյասնիկ Մալխասյանը, Խաչատուր Սուքիասյանի թիկնազորի անդամները, իսկ արդեն մարտի 21-ին հայտնի էր, որ ձերբակալված են շուրջ երկու հարյուր ընդդիմադիրներ: Մինչդեռ մարտի 1-ի նույն ասուլիսում Օսկանյանը հայտարարում էր, թե` «որևէ քաղաքական գործիչ ձերբակալված չէ», «ձերբակալված քաղաքական դեմքեր չկան», սա այն դեպքում, երբ մարտի 1-ին արդեն հայտնի էր, որ ձերբակալված են ՀՀ նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյանը, ՀՀՇ վարչության անդամներ Արամ Մանուկյանը, Դավիթ Առաքելյանը, Լևիկ Խաչատրյանը, Հովհաննես Ղազարյանը, Վահագն Հայոցյանը, Աշոտ Մանուկյանը, «Այլընտրանք»-ի անդամներ Դավիթ Մաթևոսյանը, Վարդգես Գասպարին, ինչպես նաև Մուշեղ Սաղաթելյանը և այլոք…

Եվ նման բազմաթիվ այլ օսկանյանական ստեր: Ո՞րը վերհիշես... Ահա այս մարդն այսօր Ռ.Քոչարյանի «վերակենդանացման» գործին է լծվել և սեպտեմբերից իր «Սիվիլիթաս»-ով հավակնում է «ցիվիլ» դասեր տալ մեր հասարակությանը վեհ ու բարձր գաղափարների ու արժեքների մասին, և եվրոպացիների աչքում «ցիվիլ» դեսպան երևալ: Մի մարդ, որ հանգիստ կարող էր հավասարը հավասարի հետ ոտք գցել, օրինակ, Սադամ Հուսեյնի մերձավորներից մեկի` Իրաքի նախկին ԱԳ նախարար Թարիք Ազիզի հետ, ով, ինչպես հայտնի է, դատապարտվեց ցմահ ազատազրկման` մեղադրվելով Սադամի կառավարման շրջանում շիա- մահմեդականների նկատմամբ հաշվեհարդարին մասնակցության մեջ, ապա նույն հանցագործության համար դատարանի կողմից դատապարտվեց մահապատժի:

Explaining the Oligarchy...

An interesting, newer, series on 1in.am... This was the 5th in the series

Unity, Solidarity, and Principles, Giro?

I wasn't going to further expand on my thoughts on the ARF in the previous post, when I was astounded by the call for unity and solidarity and principles that the ARF's Giro Manoyan made in criticizing the US Western Region ARF's refusal to celebrate the 20th anniversary of Armenia's independence with Serge Sargsyan. I said that because i've been quite clear in the past on my feelings about the ARF. But, I would like to add a few things, nay, ask a question or three or more...

Where was the dedication to unity and principles and solidarity in the 1990s, when:

--the ARF In Armenia would not even address the First President of the Republic Levon Ter-Petrosyan as "President"

--the ARF In Armenia and abroad would write articles and spread rumors slandering the person and family of then President Levon Ter-Petrosyan

--pictures of LTP were used as target practice in ARF youth camps in the Unites States

Just a few questions. Because, I'm having some trouble understanding what you mean by unity and principles and solidarity... Where were these concepts when LTP was president, and why are they so important when Sargsyan is president? Well, we know the answer to both of these already...

...Or was it "solidarity" with the peacefully protesting Armenian People of Armenia and Karabagh when, in the Joint Communique of the ARF (along with the SDHP and the Ramgavars) in October, 1988, when the Karabagh issue was boiling, when the strength, momentum and unity of the people was undeniable, and the future held so many possibilities and dreams, including independence-- that October 1988, just 8 months after the Sumgait Pogroms, the ARF wrote:

"We also call upon our valiant brethren in Armenia and Karabagh to forgo such extreme acts as work stoppages, student strikes, and some radical calls and expressions which unsettle the law and order of the public life in the homeland and subject to heavy losses the economic, productive, educational and cultural life as well as the good standing of our nation in its relations with the higher Soviet bodies and also with the other Soviet republics. These zealous attitudes also provide the fodder for the ulterior motives of the enemies of our people."

There's clearly some type of unity and solidarity going on here, but it clearly isn't with the people of Armenia, and hasn't been for a long time. The statement by the Western Region ARF is the first, or among the first, that might possibly be a step in the right direction (but see my previous post).

And if there are any western region ARFers reading this, here's a recommendation, if truly you're interested in justice, democracy, and human rights in Armenia - use your vast network and start signing and disseminating the Petition to Free Tigran Arakelyan. That would be a good start.

And, with regards to the other undersigners of the Communique, well, the SDHP has redeemed itself, and the Ramgavars, well... does anyone even know what they're up to these days?

Confused, Fascinated, and Titillated by the ARF

I agree with Giro Manoyan, from the ARF Bureau in Armenia. And I agree with the US based ARF.

Sort of, that is, on both counts.

It’s confusing and titillating. But I’d be even more confused (and less titillated) if I were a US based Dashnak or Dashnak-supporter right now. That’s on top of how confused one must be to be a Dashnak in the first place.

Here’s the story. Apparently on Thursday August 18, the Western US office of the ARF made an announcement that they will not be attending the dinner event to be held by the LA Consulate celebrating the 20th Anniversary of Armenia’s independence – an event which Serge Sargsyan himself is planning on attending.

I say apparently, because I can't find the original statement – not on the Asbarez or Armenian Weekly websites, not on the ARFD website, not on the ARF Western US website, and not on the ANCA website. Reports of it are all over the news in Armenia, though.

Why, why the refusal to attend, you may ask. One would think that the ARF, being the nationalistic organization that it is, would jump to the occasion. Well, the only thing I can find is what is on the newspaper sites in Armenia (see Azatutyun, Epress, Tert), and I will quote them directly…

...representatives will not take part in the celebration, in protest against Sarkisian’s track record in office. It said his presence there will “cast a shadow on the idea of independence and denigrate the struggle of our people for the restoration of justice.”

the pan-Armenian party’s chapter described the Armenian president as a “discredited” individual who “tramples democracy and democratic values underfoot” in order to ensure “the reproduction of the criminal regime.”

The statement went on to accuse the Sarkisian government, of which Dashnaktsutyun was a part until April 2009, of committing “blatant human rights violations,” controlling the judiciary and sponsoring “oligarchs that continue to relentlessly plunder our people” in Armenia. It also condemned the government’s conciliatory policies towards Azerbaijan and Turkey.

Whoa, Nelly, whoa!!! Where did this come from, I thought to myself. “Restoration of justice?” “Criminal regime?” “controlling the judiciary,” “human rights violations?” “oligarchs… relentlessly plunder[ing]?”

On the one hand, this is great! Did they suddenly open their eyes, or at least are finally showing publicly that the Western US branch of the ARF is aware of and is acting on at least one smidgen of what is happening in Armenia? But then I searched Asbarez and the Armenian Weekly, the main media mouthpieces of the ARF in the US. I searched for what I would consider to be the main issues pertaining to “plundering,” “oligarchs,” “justice,” and “human rights.” I couldn’t find a single article on the Kiosks, on the 7 arrested youth, on the problems of corruption, the courts, and massive emigration, or on poverty. Do they have other issues in mind? But, alas, as I mentioned, I haven’t yet found the original statements, to help me better understand what else they may in fact have in mind.

What happened that these suddenly are important issues? Sure, last time Sargsyan went to LA, the ARF had a whole bunch of AYFers and others out on the streets chanting against him – but that had to do with Turkish-Armenian relations, nothing to do with March 1, political prisoners, human rights violations, etc… But this time around, somehow, NOT going to the celebration is important enough that they risked upsetting the main ARF office mothership in Armenia, which they succeeded in doing.

This is where things get even more interesting, and yes, titillating. Its very surprising that the Western US ARF would refuse to go to a nationalistic celebration held in Los Angeles, where a person of power such as Sargysan will be present; but it is also very surprising that they would do so on grounds that actually pertain to issues on the ground in Armenia, and not something related to Turkey or Genocide, or their usual topics of interest like what some Congressman said about the Genocide, which Armenian is running for City Council in Glendale, or which Diasporan Armenian camp has a new basketball court. Since when has the Western US ARF made ground issues in Armenia a priority? And enough of a priority, at that, to cause problems between the ARF in Armenia and themselves? Aaah....

But, such tension is a long time brewing, my dear readers.

For the living memory of 99+% of Armenians, the ARF has been centered OUTSIDE of Armenia – various locations in Europe, if I’m not mistaken: Cairo, Athens, and Beirut. It was only after LTP kicked the ARF out that they then reestablished themselves with their main hub in Armenia. But it was okay during Kocharyan, because the ARF was, and still is, very close to Kocharyan. As we know, that regime-friendliness continued when Sargsyan took over, and they were even part of the coalition for a bit. Now they continue to basically be part of the regime, though they play at being opposition. But I can only imagine what type of waves it must have caused the ARF to suddenly have an independent Armenia (which despite the propaganda, they were not so happy about – but that’s for another time), and then to all of a sudden have their point of power shifted from the Diaspora, to Armenia. Imagine all those individual and confused identities that make up the ARF, now with a real, living, breathing Armenia with real living, breathing, Armenians – Armenians who don’t identify themselves as Armenian just because they went to an Armenian high school, or talk about hating Turks and Genocide. The ARF, and most of the Diaspora for that matter, still hasn’t made the transition.

Add to that that at this year’s July ARF Congress, when the new worldwide executive body was elected, not a single US ARF member was elected – the North American representative is from Canada. This is probably the first time in the past 40 or so years that this has happened. How humiliating.

Add to that the following. In the recently released 80+ paged report by HAK on the grounds for early elections, there was a list of all of the corrupt parliamentarians – those who were both MPs and had businesses, which is illegal. Now, the ARF currently has 16 MPs (per their ARF parliament website), 5 of them are listed in the document. This and other corruption in Armenia’s ARF, from what I understand, has been the cause of a lot of concern and tension for the Diasporan ARF folks.

So, perhaps, just perhaps, there is more to the Western US ARF saying no to the celebratory dinner, and their willingness to upset the mothership ARF in Armenia, than the sudden burgeoning concern for human rights in Armenia.

Finally, let’s not forget the equally wonderful response by Giro Manoyan of the Bureau in Armenia, again, citing other sources, as I can’t find the original document anywhere, yet:

“Armenia is facing numerous problems. However, the 20th anniversary cements "our common achievements," says the comment.
"At such high-level functions, we have no right to be guided by personalized relationships and emotional steps in this kind of events,” Manoyan said. “Instead, we must use this occasion to express our unity and consolidation with such events, while remaining faithful to our principles.”

We don’t have the right to be guided by personalized relationships? That’s a new one, Giro. Unity? Faithful to Principles? You and the rest of the ARF have Mikaelian, Zorian, and Zavarian rolling in their graves. I think I’ve made my thoughts on the ARF in Armenia clear before, I need not repeat them here.

We’ve got ARF against ARF here. Will an order be given? If it is, will it be obeyed?

And I still wonder, why this event? Wouldn’t the defection of the ARF Western US have more of an impact if they started actually publishing information on what is really happening in Armenia, and about the regime, rather than boycott an event worth of celebration, because Sargsyan is going? Or maybe this is just the start of a whole new Western US ARF. What about the Eastern branch? I’m just full of questions.

So, I agree with Giro Manoyan, and his (supposed) emphasis on unity and principles. And the ARF is a hierarchical institution, I’m not sure the branches have the right to make such decisions for themselves, just like their individual members don't have the right to think for themselves (but then, if they did that to begin with, they wouldn't be members). And I agree with the (supposed) concern for human rights in Armenia that the Western US branch is expressing.

This is just fascinating. Absolutely fascinating.
And titillating.

Addendum 20 Aug: Lragir published the ARF Western US statement: English Armenian. I still dont see anything about it in the Armenian Weekly or Asbarez, though.

The Red Beret's name is Tigran Avetisyan... just look at the marks

A couple of sources today gave the story of what really happened last week when 7 youth oppositionists were beaten and taken to jail - 4 were released on parole/signature, 3 will remain in prison for at least the next 2 months. Now, the infamous Alik Sargsyan of the police, gave his own explanations, and then said, I know people will believe me. Right. Because you've been so trustworthy in the past.

Well, as it turns out, he's wrong again. He stated the whole thing started with someone and their unmuzzled dog; he also claimed the youth were drunk, and one of the police was injured/attacked by the youth and had to be taken to the hospital. Now we're getting a different story - there was no dog, the youth weren't drunk (they passed a breathalyzer test at the police station), and well... here's the story:

Artak Karapetyan noticed some Red Berets illegally searching a citizen, approached them, and asked to be a witness. The conversation was polite until Tigran Arakelyan approached. At that point, one of the Red Berets noted, "Hey, I recognize this guy, these guys are Levonakans," after which the argument started. At that time, five other HAK youth who were walking in the area approached the group, curious about all of the police and Red Berets who had gathered there.

Here is what they saw. Tigran Arakelyan was on the ground, and one of the red berets had his boot on Tigran's head, and Tigran's foot in his hand; two other Red Berets were striking him while he was down. When the other five tried to calm the situation, the Red Berets became violent towards them. The beating continued while the seven were in handcuffs. The 7 youth were put in 4 police cars, and Tigran Arakelyan and Vahagn Gevorgyan were in the same car...

Vahagn explained today what really happened in the car. The Red Beret began to choke Tigran while he was handcuffed, to the point where Tigran was half unconscious. Even the driver of the car and policeman noticed what was happening, that it was very likely that Tigran could die, and the driver pulled over - somehow the driver, the plainclothes policeman and Vahagn (to the extent that he could help while handcuffed) were able to get the Red Beret's hands off of Tigran's neck. When they started moving again, the Red Beret went again for Tigran's neck, trying to choke him, and it seemed to everyone in the car, that he was trying to to choke Tigran to death. In his struggle to move his neck out of reach and away from the Red Beret who was trying to choke him, Tigran's head hit the Red Beret's face.

That Red Beret's name is Tigran Avetisyan.

The beatings of the youth continued not only in the cars, but also at the police station.

The above is a roughly summarized translation of the azatutyun article, with a few points from the recorded bits as well.

So, where does that leave us? If, like Alik Sargsyan, someone wants to doubt this story, then the most logical place to start is the story of the choking. Because regardless of what someone does or says, there is no justification for a Red Beret stomping on someone's head, then trying to choke a (handcuffed) citizen. So, if he was choked, there should be marks on his neck, right? Well... take a look for yourselves... A video was taken of the youth when they were taken to the police station... Unfortunately, the video doesn't focuse on Tigran's neck, but I pulled some stills at different angles of his neck:






That about says it all.

Oh, again, that Red Beret's name is Tigran Avetisyan. So, whether Alik Sargsyan was 'misinformed,' or otherwise, there is a name to those choking hands.

Now, dear, dear, misinformed(?) Alik Sargsyan.... what're you gonna do about it? And what's stopping you from doing anything about it?

And why on earth are the three youth still in prison?

"Our home is the struggle; we have no home other than the struggle"

"As long as the Republic of Armenia has not rid itself of the criminal regime, as long as it has not become a happy and joyous country, our home is the struggle, we have no home other than the struggle"- N. Pashinyan, on the occasion of the release of 3 of the 7 youth oppositionists - Areg Gevorgyan, Davit Kiramijyan, and Sahak Muradyan. A fourth, Vahagn Gevorgyan, was released a little while later.

It was barely over two months since the last remaining political prisoners in Armenia had been released - apparently it was too long for this regime... they had to go and get some more.

3 are being kept in detention for 2 months - Tigran Arakelyan, Artak Karapetyan, and Sargis Gevorgyan. All 7 are charged with hooliganism and assaulting officers.

And for those who still haven't seen the video evidence of the wounds inflicted on the youth by the police:

And for a great interpretation/representation of Police Chief Alik Sargsyan's response, see Teymurazyan's post on it!

Another set of 7 political prisoner for Armenia

1. Ընդդիմության հաջորդ հանրահավաքի օրը տրանսպորտի խափանումներ չեն լինի. Հարությունյան

(roughly translated) Harutyunyan: There will not be obstacles to transportation during the next opposition demonstration.

Oh... so you now you admit there have been... well... some obstacles... perhaps??

2.

ՀԱԿ–ի 7 ակտիվիստներ բերման են ենթարկվել ոստիկանություն

ՀԱԿ-ի 7 ակտիվիստներին ձերբակալեցին և տեղափոխեցին ոստիկանական բաժնից

3. Just in case you can't find it elsewhere - the 85 page document - HAK statement on the grounds for holding preterm presidential and preterm elections