Oh no! Not that!

Yes, I would love for opposition groups to find some kind of unified ground, band together, and get rid of Serge, his higher ups, and his cronies, the oligarchy, and all of their cronies.
So, when there are differences and divisions and problems between opposition groups, I want to know why, how can it be remedied, can we change it... because what I want most is a free and independent Armenia, democratic elections and democracy period, answers to March 1 and October 27, an end to the mass exodus and emptying of villages, an end to corruption and oligarchies,... the list goes on and on...
That having been said, in that context, I honestly find it hard to bat an eyelash that:

"Asked whether the ARF-D is going to cooperate with the ANC during the elections, the ARF-D senior representative said, "It is impossible." [link]

What the ARF is, now, is so much sadder to me than the thought that they won't join the real opposition.
But, wait, that's not saying much.
Nor is their statement any surprise.
Its still sad to me, very sad. So much potential...

And for once, I'm being quite serious.

Another well said...

Long but a must read from hetq.com:

Թուղթ առ Քրմաց, կամ առա'ջ Հայաստան դեպի կղերաֆեոդալական կարգեր


12:20, 25 հոկտեմբերի, 2011
Փառիսոս Գարդման

Հայտնի միտք է թե Պատմության դասերը չսերտած ազգերին Ժամանակը շարունակաբար է ցավալի դասեր տալիս: Իսկ ազգերը, որոնք Պատմության նվիրած հնարավորությունը չեն ընկալում լրջությամբ և իրենց իսկ զարգացումն են մերժում անցյալի ջրհորի մեջ ինքնասիրահարված երիտասարդի նման հառելով, վատնում են ապագան կերտելու անգին ժամանակը և ստրկացվում այդ իսկ Պատմության կողմից: Այո՛, երկրները, որոնք իրենց ապագան են կառուցում անցյալապաշտության մոլուցքով տոգորված, կորցնում են իրականությունը զգալու ընդունակությունը և հայտնվում վերիրական (սյուրռեալիստական) մի տիրույթում՝ դուրս ժամանակային և տարածական չափումներից: Արդյո՞ք Հայաստանը ևս այդ երկրների շարքում է:

Պատասխանը միանշանակ է դառնում, երբ լրատվական պատուհաններից հառած Հայոց աշխարհի իրադարձություններին ենք հետևում սփյուռքում ապրող հայերս: Եվ երբեմն սյուրռեալիստական պատկերն այնքան վառ ու որդան գունա«գեղություն» է ստանում, որ թվում է թե Հայաստանը ոչ թե մի փոքր երկիր է Երկրի վրա, այլ հարևան համաստեղությունում գտնվող ու իր քրեա-օլիգարխիկ ուղեծրով պտտվող մի մոլորակ:

Վերջին տարիների ահագնացող արտագաղթի, զավեշտական պատահարների, մարտիմեկյան սպանությունների, բանակային «ինքնա» սպանությունների և հանրապետական ջերմոցում բարգավաճած «բեզպրիդելության» կերտած սյուրռեալիստական կտավի առաջին պլանում պայծառանում եկեղեցի-պետություն զույգի պատկերը: Եվ որքան էլ ժամանակակից քաղաքակիրթ աշխարհը տեսական և գործնական ծիրի մեջ ապացուցված համարի, որ ապօրինի է այդ զույգի ամուսնությունը, Հայաստանը օրհնում է այն: Եվ ի՞նչ է սա, եթե ոչ կղերա-ֆեոդալական կարգերի (վերա)հաստատման փորձ: Ավելորդ է անգամ ասել, թե որքան կործանարար է հայ հասարակության համար այս միջնադարության վերադարձը:

Հայաստանյան սյուրռեալիստական կտավի առաջի պլանում տեսնում ենք ահա «Ամենահայոց հովվին», որ Գառների իր հոտը թողած, Գայլերի հետ կերուխումի մեջ է, ու վայելում է Աշխարհը միջնադարյան ախորժակով, մինչդեռ այլ «բարի հովիվներ» վաղուց արդեն սկսել են խնամել Հայոց Գառներին: Եկեղեցի-պետություն այդ զույգի պատկերին նայելիս սարսռում է նաև հայ քրիստոնյան՝ տեսնելով Քրիստոսի Հարս Եկեղեցուն այս աշխարհի իշխանությանը թևանցուկ:

Այո՛, անժխտելի է Հայաստանեայց Եկեղեցու անգին ներդրումը Հայոց մշակույթի գանձանակի մեջ, բայց նույնքան էլ անժխտելի է, որ Եկեղեցին Քրիստոսահաստատ և Սուրբհոգեշունչ իր առաքելության մեջ գնալով ավելի ու ավելի է կորցնում կապն իր ժողովրդի հետ և կտրվում իրեն իսկ սնող արմատներից: Բայց չէ՞ որ Հայ Եկեղեցին հավատացյալ ժողովուրդն է, և ինքն էլ տալիս է եկեղեցականներին իշխանություն իր իսկ հոգևոր կարիքները հոգալու համար: Տերն օրհնեց հովվին տրված այդ իշխանությունը հանուն հավատացյալ ժողովրդի, իսկ Հիսուս այս Աշխարհիս անապատի մեջ իր Ձայնը բարձրացրեց ժողովրդի Հոգին Էութենական արժեքներով լցնելու առաքելությամբ:

Ուրեմն ի՞նչ է, և ավելի ճիշտ ո՞վ Եկեղեցին: Եկեղեցին մե՛նք ենք, ազգի հոգևոր արժեքները ներքնայնացրած ժողովուրդն է, իր տառապած առօրյայից հոգնած և հույսը միայն Երկնային Լուսատուից կախած Հայ Մարդն է: Եվ նրանն է իրեն արժանի Հովիվ ընտրելու իրավունքը, և իր այդ իրավունքի ուժով էլ Եկեղեցու գավթից ներս կատարված որոշումներն էլ պետք է լինեն հավաքական իբրև նշան Սուրբ Հոգու ներկայության:

Այո՛, ամեն մի որոշում, լինի ծխական կյանքին վերաբերվող, հայրապետական նստավայր կառուցելու, թե հոգևորականներին կարգալույծ անելու հրաման, պետք է հիմնված լինի ոչ թե անձնական կամայականության ու փառասեր փափկակենցաղության, ներքին կամ արտաքին հաստափոր «բարեգործ» այրերի դոլարաշունչ կամքի, այլ ժողովուրդի հավաքական ու ժողովական (սինոդալ) մտածողության վրա: Քրիստոնեությունը հոգևոր ժողովրդավարություն է, որ շնորհիվ Հիսուսի, մարդուն և ժողովրդին ազատագրեց կրոնի բռնապետությունից: Ուստի և, հայ բարձրաստիճան եկեղեցականը պարտավոր է խարսխի իր մտածողությունը քրիստոնեական այդ կարևորագույն սկզբունքի վրա, այլապես կդառնա երկրի օլիգարխիկ մաֆիայի պալատական քուրմ, նրա մագնիսականությամբ շարժվող մի մոլորված քարաբեկոր: Հայ կղեր, ու՞ր է Հոգևոր գեղեցկության հանդեպ քո սերը: Ե՞րբ և որտե՞ղ կորցրեցիք Հայոց Եկեղեցուն հարիր նարեկյան ֆիլոկալիկ հոգևորությունը:

Եկեղեցին Հայաստանեայց իր հաստատության մեջ դարձել է ստալինաոճ մենիշխանության և պուտինիստ միակարծության մարմնավորում, ապաժողովրդական կառավարության կրոնի նախարարություն: Կարծես, Հայաստանեայց Եկեղեցու բարձրաչինովնիկ վերնախավը «հոգնել» է աստվածպաշտությունից և, սիրահետելով պետական այրերին, ժողովրդին է վաճառում իրենց համատեղ բիզնեսի արտադրանքը` անցյալապաշտություն: Պարոնացած հոգևորականնե՛ր, ճեմարանական Ձեր կրթության տարիներին չհասկացա՞ք արդյոք, որ Եկեղեցին իր էությամբ ընդդիմությունն է տիրող իշխանության, այս աշխարհում յուր մաքիավելյան բարոյական սկզբունքներով շարժվող պետական իշխանության:

Ձեր «պաշտած» Տիրոջն էլ չհասկացա՞ք, որ չեկավ իր բարոյականությունը պետական կրոն դարձնելու մոլուցքով ներշնչվաց, այլ կայսերական անբարոյականությունը իր բարոյական սկզբունքներով հակադրվելու առաքելությամբ: Չեկավ հրեական ժողովարանների կողքին աշխարհիս խաժամուժին ուտուշ-խմուշաստաներ կառուցելու իրավունք շնորհելու, այլ աշխարհիկ ուտուշ-խմուշը իր Ժողովրդի հետ Հոգևոր Հաղորդության խորհրդապաշտական ընթրիքով փոխարինելու, իշխանությունից կրած Ժողովրդի ցավերը դարմանելու: Դա էլ չհասկացա՞ք: Ապա ո՞րն է լինելու Ձեր առաքելությունը այս գերինֆորմացված դարում: Հայ մարդուն անցյալի ժանգոտաց ու մրուրահոտ գաղափարներով կերակրե՞լը, թե՞ նրան իշխանության ստրուկ դարձնելը:

Իսկ, հայաստանյան սյուրռեալիստական կտավի անկյուներին ուշադրությամբ նայելիս, տեսնում ես այնտեղ ծվարած թշվառ ու հալածված մի Ժողովուրդ, որ քաղցած է Հույսի, Հավատի և Սիրո, տեսնում ես բանակում հոշոտվաց հայ զինվորների հարազատների, որոնք Երկինք են պարզել իրենց կորուսյալ զավակների պատկերները: Իշխանությու՛ն, դու որ անտարբեր չես Քո թշնամիների հանդեպ և նրանց մեղադրում ես Հային անվերջ ատելու համար, բայց քո հանցագործ անտարբերությամբ ինքդ ես հոշոտում Հայի պաշտպանին:

Վա¨յ Ձեզ հայոց որդեկորույս մայրեր, ի՞նչ սրտով եք նայել զինվորա-կղերական շոու-շքահանդեսին, այդ նույն բանակի, որ կործանեց Ձեր զավակներին «չմոյա-գողականության» իր թունավոր մթնոլորտում, և նույն եկեղեցու, որ կույր է ձևանում՝ հոգով ճարպակալած գեներալիտետի ու վայրագ սպայակույտի ոճիրները չտեսնելու համար։ Դալիական սուրռեալիստական երևակայությունն անգամ անզոր կլիներ պատկերել կոմունիզմ կառուցողի խրոխտ դոփյուններով քայլող հայ կղերին, որ Քրիստոսի լուծը խորհրդանշող իր իսկ փորուրարն աքացի տալով և հայացքը զույգ «կայսրիկներին» հառած, անցավ հանրապետության հրապարակով: Եկեղեցին Ժողովրդի խղճի Ձայնը պետք է լինի, այլ ոչ թե ստրկատիրոջ խամաճիկը: Հարևան աստվածպետական երկրում անգամ, մոլլաները, սեփական արժանապատվության գիտակցումից ելնելով, նման ստրկամտություն չեն ցուցաբերում ... Ամոթ՛:

Հայ կղերը բանակու՞մ, թե՞ բանակային տրամաբանությամբ շարժվող հայ կղեր, որ «մի սպանի՛ր» պատվիրանի և եղբայրական սիրո քարոզի փոխարեն հայ բանակ մտավ այնտեղ տիրող «կաստայացումը» իր լրմանը հասցնելու և իրավազուրկ հայ զինվորին ու երկրի քաղաքացուն իր իսկ դավանած ստրկամտությունը սովորեցնելու նպատակով: Այո՛, կղերական-բրահմանը բանակում սկսեց զինվորին իր սոցիալական կշռի և «դուխի» համաձայն զորամասում իր տեղն ու դիրքը ցույց տալու վեդայական առաքելությունը: Ունևոր «վայշնավյան խավին» բաժակաճառակից «կղերա-բրահմանը» սկսեց խեղճ «շուդրա-անդիպչելիներին» նախատել աղքատ ու հալածված լինելու, հաստաբազուկ «քշատրի-վարդանմամիկոնյան» ազգային կուռքի պատկերին չհամապատասխանելու համար: Այո8, հայոց բանակում կղերի ներկայությամբ և նրա իսկ ձեռքով էլ օրհնվեց անարդարության և անպատժելիության այս մթնոլորտը, որին զոհ է դառնում ազգի զինվորը, որից հոգնած իր երկիրն է լքում արժանավոր հայը:

Վերադարձ դեպի կղերա-ֆեոդալական կարգե՞ր, թե՞ Հայաստանն իբրև Ծուռ հայելիների աշխարհ, ուր պարկեշտ անձի փոխարեն հարգանքի պատվո պատվանդանին է կանգնած արհեստավարժ ավազակը, ուր անառակն է կոչումով բարոյագետ, օրինապահն ամենամեծ օրինախախտ, հոգևորը նյութապաշտեցված, ոստիկանը գողական, գողը ոստիկանացվաց … բոլորն էլ նույն նյութից են, տարբեր՝ միայն համազգեստով:

Եվ այդ առումով որքա¨ն գովելի է լսել համատարած այս «քուչիզմի» դեմ բարձրացող բողոքի ձայնը, ձայնը երիտասարդ խիզախ հայորդիների, որոնք ուխտել են, որ «Չեն լռելու», այլ բարձրաձայնելու են հասարակության սյուրռեալիստական երևույթների դեմ, Նորին Մերսեդեսության քմահաճ կամքի կամ Ձերդ Բենթլիության շքեղապատճուճ կենսակերպի: Այո՛, հանուն Ազատամտության և Արդարասիրության թող երբեք չլռի՛ Գառների ձայնը՝ ընդեմ Գայլերին ընկերակից ու մսագործ դարձած հովիվների:

Ազատասեր նոր սերնդով զորացած Ժողովուրդը կղերական «քադաֆիների» չի հանդուժի և ամենաբարձր գահից էլ խայտառակ վախճանով վայր կիջեցնի։

Video Redo

From Epress:
A user by the name of “isthereamiracle08″ and Lala Aslikyan have posted on YouTube a re-edited version (titled “Who is Armenia?”) of the state-sponsored promotional video featuring the slogan “You are Armenia” dedicated to celebrating the 20th anniversary of the independence of the Republic of Armenia.
Clips of happy smiling youth from the original are intercut with scenes of hazing in the army, demonstrations, police brutality and persecution of journalists, opposition leaders and human rights activists. The song from the original has remained unchanged.

More than half a neuron here...

It’s all well and good that Sarkozy was in Armenia, and he supports recognition of the Armenian Genocide. And he stood there and chanted the sounds “Tse-gha-spa-nu-tyun.” And a whole bunch of people were there welcoming him, holding welcoming signs and waving French flags. That’s all well and good. There should be international recognition of the Genocide. That’s not in question.

But if Sarkozy, or Sargsyan, or anyone else for that matter thinks that a few flags and banners, a statue, and a few syllables will make those of us with more than half a neuron for a brain think that Sarkozy’s France is pro-Armenia, that is, for a strong and independent Armenia, they’re sorely mistaken.

If France truly supported a free and independent Armenia, they would speak loudly at PACE, and not allow the page on March 1 to close. Peaceful protesters were gathered in front of the French Embassy in Yerevan, in March, 2008, and what did the Embassy do? Closed its shutters, literally and figuratively. It comes as no surprise that Sarkozy basically ignored the around the clock peaceful rally taking place in Liberty Square while he was in Armenia.

And Genocide? Let’s talk about Genocide. Its well known that despite promises to stay and protect the population of Marash, the French troops left the population-- which at that time was mostly women, children and the elderly-- sneaking out in the dark before dawn, having wrapped their horses’ hooves in cloth to muffle any sounds that might betray their stealthy escape.

True, France has since recognized the Genocide of 1915. But what of the virtual Genocide now: the massive corruption, fraud, and oppression by the illegal and oligarchic regime, whose policies and behaviors are driving such a massive emigration as to be one of the greatest, if not the greatest, threat to national security? An emigration which has been compared to a genocide. And here is Sarkozy, hobnobbing with the coordinator of the emigration, Sargsyan, himself.

Once again, the Genocide of 1915, and recognition of it, is being used, to the detriment of a strong and independent Armenia, and Armenians, today.

So go find your half-neuroned, Genocide-chanting, cheerleaders someplace else. And take your statue with you.

Another Beauty...

This one thanks to Arman Veziryan (with permission).

Some favorite pics

There are a ton of pictures floating around the web from the recently started around the clock demonstrations started by HAK, right after the September 30 demonstration. A friend sent me some more photos...

These I love because they highlight the absurdity - the regime is so desperate to suppress any- and everything, that they've shut down the cafes on Liberty Square, including the bathrooms, so peaceful protesters can't use the bathrooms. I'd be unbelievably upset if i were one of those cafe owners or workers - that's good business they're shutting down!
These cafes would usually be pretty packed on the weekend, but they were shut down, and look quite deserted...

















My friend also sent me this one below, which i think is likely my favorite so far, because of the explanatory caption that came with it:

Apparently, the man with the beard had witnessed the events of March 1-2, 2008, and had vowed to keep his beard until justice was done.












A close second, though, is this picture of my good friend, Bazaz, thanks to epress: