Letter by Penelope Morrison to Oskanyan

Armenian is below:

Civilitas…or Humanitas and Civilitas?
An Open Letter to Mr. Vartan Oskanian

Dear Mr. Oskanian,

Two interviews I saw recently—yours and Mr. Hatspanyan’s—focused my attention on you and the Civilitas Foundation.

As you can imagine, Mr. Hatspanyan’s revelations have alarmed many Armenians. But I refused to believe that a man like you, a paragon of absolute dedication to our country, could be involved in such a dastardly plot. Until, that is, you explained the reason you established Civilitas: to build a civil society in Armenia.

Have you not noticed a civil society developing right before your very eyes, Mr. Oskanian? Not even on Northern Avenue, under your office window? It is no wonder you have taken the path you have, as you have chosen to blind yourself to the commitment to Truth, Justice and Equality, which has and is pouring forth from the citizens of Armenia.

You have yet to tell us what you mean by ‘civil society.’ What should the hundreds of thousands of citizens have done to have qualified for membership in your ‘civil society?’

Rather then the pictures of their imprisoned fathers, should the boats made by children have carried the pictures of Tigran Torosyan, Eduard Sharmazanov, Aghvan Hovsepyan, Hovik Abrahamyan, Robert Kocharyan and Vartan Oskanian?


Should the women peacefully demonstrating on Northern Avenue have politely thanked the policemen for abusing them?

Should the citizens of Armenia have sent Thank You cards to then President Kocharyan for the calculated slaughter of Armenian citizens?

You may also want to reconsider the use of the term Civilitas, for grammatical and contextual reasons. It may sound good for PR purposes, Mr. Oskanian, but it does not mean, in your own words, ‘to be a citizen,’ Roman or otherwise. Nor does the Roman usage accommodate your foundation’s epic blueprint for the ‘salvation’ of Armenian society.

The ambitious undertaking you have set for your Civilitas may come close to Dante’s view of rebuilding human society, but, alas, without Dante’s Humanitas and Civilitas. I would strongly suggest a second reading of Dante to understand what true Civilitas means, Mr. Oskanian. Pay special attention to the part about the right of citizens to make their own choices, and their right to exist for their own sake and not for the sake of someone else. Stated differently, to be members of a civil society, human beings don’t need to have a blueprint of civil society imposed on them. After all, that would only pave the way to totalitarianism, would it not, Mr. Oskanian?

By far the most famous of Dante’s works is The Divine Comedy, where he journeys through Hell, Purgatory and finally Paradise.

The Roman poet Virgil guides Dante through Hell and Purgatory.

Who will be your guide as you try to find a way out of your Hell and Purgatory, Mr. Oskanian? Muk? Lefik Samo? Nemetz Rubo? Dodi Gago? Or, will it be Rob?

Sincerely,

Penelope Morrison
San Francisco, California

Սիվիլիտաս... թե՞ հումանիտաս և սիվիլիտաս
Բաց նամակ Պրն. Վարդան Օսկանյանին

Մեծարգո Պրն. Օսկանյան,

Վերջերս իմ ընթերցած երկու հարցազրույցները՝ Ձերն ու Պրն. Հացպանյանինը, ուշադրությունս բևեռեցին Ձեր և Սիվիլիտաս Հիմնադրամի վրա:

Ինչպես կարող եք պատկերացնել, Պրն. Հացպանյանի բացահայտումները շատերին մտահոգության մեջ գցեցին: Սակայն ես մերժում էի հավատալ, թե մեր երկրին կատարյալ նվիրվածության մարմնացում հանդիսացող Ձեզ նման մեկը կարող է նման ստոր դավադրության մեջ ներքաշված լինել: Դա՝ մինչև Ձեր բացատրելը, թե որն է Սիվիլիտասը հիմնելու Ձեր դրդապատճառը. Հայաստանում քաղաքացիական հասարակության հիմնադրումը:

Պարոն Օսկանյան, Դուք չե՞ք նկատել հենց Ձեր աչքերի առջև ծավալվող քաղաքացիական հասարակությունը: ոչ նույնիսկ Հյուսիսային Պողոտայո՞ւմ՝ Ձեր գրասենյակի պատուհանի տա՞կ: Զարմանալի չէ, որ այն ուղին եք ընտրել, որն ընտրել եք, քանի որ որոշել եք կույր լինել Ճշմարտության, Արդարության ու Հավասարության հանդեպ Հայաստանի քաղաքացիներից հորդացած և հորդացող նվիրվածության նկատմամբ:

Դուք դեռ մեզ պետք է բացատրեք, թե ինչ նկատի ունեք "քաղաքացիական հասարակություն" ասելով: Հարյուր-հազարավոր քաղաքացիներն այդ ի՞նչ պետք է անեին՝ Ձեր "քաղաքացիական հասարակության" անդամակցությանն արժանանալու համար:

Երեխաների պատրաստած նավակները իրենց ձերբակալված հայրերի նկարների փոխարեն Տիգրան Թորոսյանի, Եդուարդ Շարմազանովի, Աղվան Հովսեփյանի, Հովիկ Աբրահամյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի ու Վարդան Օսկանյանի նկարնե՞րը պետք է կրեին արդյոք:

Հյուսիսային Պողոտայում խաղաղ ցույց անող կանայք իրենց ծեծող ոստիկաններին քաղաքավարի կերպով շնորհակալությու՞ն պետք է հայտնեին արդյոք:

Հայաստանի քաղաքացիներին հաշվարկված կերպով սպանդի ենթարկելու համար քաղաքացիները նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին շնորհակալական բացի՞կ պետք է ուղարկեին արդյոք:
Թերևս վերանայեք Սիվիլիտաս տերմինի գործածությունը՝ քերականական ու բովանդակային պատճառներով: Այն PR-ի նպատակով թերևս բարեհունչ է, Պրն. Օսկանյան, սակայն բառը չի նշանակում, ինչպես Դուք եք ասում, "լինել քաղաքացի"՝ հռոմեացի թե այլ: Եվ ոչ էլ դրա հռոմեական կիրառությունն է հարմարվում հայ հասարակության "փրկության" Ձեր հիմնադրամի դյուցազներգական նախագծին:

Սիվիլիտասի համար Ձեր սահմանած ամբիցիոզ նախաձեռնությունը կարող է մերձենալ մարդկային հասարակությունը վերակառուցելու Դանթեի տեսակետին, սակայն, ավա՜ղ` առանց Դանթեի Հումանիտաս և Սիվիլիտասի: Ես լրջորեն խորհուրդ կտայի վերընթերցել Դանթեին՝ հասկանալու համար, թե իրական սիվիլիտասն ինչ է նշանակում, Պրն. Օսկանյան: Հատուկ ուշադրություն դարձրեք իրենց սեփական ընտրանքները կատարելու քաղաքացիների իրավունքի և հանուն իրենց, այլ ոչ թե ուրիշ մեկի համար գոյություն ունենալու նրանց իրավունքի մասերին: Այլ կերպ ասած՝ քաղաքացիական հասարակության անդամ լինելու համար մարդկային արարածները կարիք չունեն իրենց պարտադրված քաղաքացիական հասարակության նախագիծ ունենալու: Ի վերջո, դա միայն տոտալիտարիզմի համար է հող հարթելու, այնպես չէ՞, Պրն. Օսկանյան:

Դանթեի գործերից անհամեմատ ավելի հանրաճանաչը "Աստվածային կատակերգությունն" է, ուր հեղինակը ճամփորդում է Դժոխքի, Քավարանի և վերջապես Դրախտի միջով:

Դանթեին Դժոխքում ու Քավարանում առաջնորդում է hռոմեացի բանաստեղծ Վերգիլիոսը:

Իսկ Ձե՞զ ով է առաջնորդելու, երբ փորձեք Դժոխքից ու Քավարանից Ձեր ճամփան գտնել, Պարոն Օսկանյան: Մու՞կը: Լֆիկ Սամո՞ն: Նեմեց Ռուբո՞ն: Դոդի Գագո՞ն: Իսկ գուցե` Ռո՞բը:

Անկեղծորեն՝

Պենելոպե Մորիսոն
Սան Ֆրանցիսկո